Hoger beroep Socialezekerheidsrecht - Uitspraken.nl (2024)

Hoger beroep

Centrale Raad van Beroep

Bestuursrecht » Socialezekerheidsrecht

Datum uitspraak: 1 mei 2024

Centrale Raad van Beroep

Enkelvoudige kamer

Uitspraak op het hoger beroep tegen de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland van

22 juli 2022, 21/4688 (aangevallen uitspraak)

[appellante]

te

[woonplaats]

(appellante)

De Raad heeft de zaak behandeld op een zitting van 7 februari 2024. Namens appellante is verschenen, mr. De Blaeij en de vader van appellante,

[naam vader]

. Het Uwv heeft zich laten vertegenwoordigen door A.M.M. Schalkwijk.

1.1.

1.2.

Bij besluit van 15 oktober 2021 (bestreden besluit) heeft het Uwv het hiertegen door appellante gemaakte bezwaar ongegrond verklaard. Hieraan liggen rapporten van een verzekeringsarts bezwaar en beroep en een arbeidsdeskundige bezwaar en beroep ten grondslag.

Uitspraak van de rechtbank

2. De rechtbank heeft het beroep tegen het bestreden besluit ongegrond verklaard en daarmee het bestreden besluit in stand gelaten. Daarbij heeft de rechtbank het volgende overwogen.

Datum in geding

3.1.

Appellante is het met de uitspraak van de rechtbank niet eens. Appellante heeft tegen de uitspraak aangevoerd dat de rechtbank onvoldoende gemotiveerd heeft waarom het standpunt van de verzekeringsartsen moet worden gevolgd. De informatie van cardioloog F.C. Visser en arts H. Pekelharing, waarbij onderscheidenlijk de diagnose CVS/ME is gesteld en bevestigd wordt dat aan de criteria voor CVS/ME is voldaan, is door de verzekeringsartsen ten onrechte niet betrokken bij het vaststellen van de beperkingen en belastbaarheid. Evenmin is door de verzekeringsarts bezwaar en beroep gebruik gemaakt van het ‘verzekeringsgeneeskundig protocol Chronische vermoeidheidssyndroom’, de ‘multidisciplinaire richtlijn CVS’ en het advies van de Gezondheidsraad CVS/ME uit 2018. Appellante is van mening dat zij geen arbeidsvermogen heeft en dat die situatie duurzaam is. Appellante heeft filmbeelden overgelegd, waaruit blijkt van een verslechterde medische gezondheidstoestand.

Het standpunt van het Uwv

3.2.

Het Uwv heeft verzocht de aangevallen uitspraak te bevestigen.

4.1.

De Raad beoordeelt of de rechtbank terecht het bestreden besluit over de weigering van de Wajong-uitkering in stand heeft gelaten aan de hand van wat appellante in hoger beroep heeft aangevoerd, de beroepsgronden. De Raad komt tot het oordeel dat het hoger beroep niet slaagt.

4.2.

De wettelijke regels die voor de beoordeling van het hoger beroep belangrijk zijn, zijn te vinden in de bijlage bij deze uitspraak. De bijlage maakt deel uit van de uitspraak.

4.3.

Een betrokkene heeft recht op een Wajong-uitkering als hij jonggehandicapte is in de zin van artikel 1a:1, eerste lid, van de Wajong. Daarvan is sprake als een betrokkene geen arbeidsvermogen heeft. Op grond van artikel 1a, eerste lid, van het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten heeft een betrokkene geen arbeidsvermogen als hij (a) geen taak kan uitvoeren in een arbeidsorganisatie, (b) niet over basale werknemersvaardigheden beschikt, (c) niet aaneengesloten kan werken gedurende ten minste een periode van een uur, of (d) niet ten minste vier uur per dag belastbaar is. Het Uwv moet dus beoordelen of een betrokkene voldoet aan (ten minste) een van deze vier genoemde voorwaarden. De beoordeling van het arbeidsvermogen is gebaseerd op een verzekeringsgeneeskundig en een arbeidskundig onderzoek. Beide aspecten worden hieronder besproken.

4.4.

In geschil is of het Uwv zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat appellante, gelet op de gezondheidssituatie ten tijde van de aanvraag, arbeidsvermogen heeft. Het geschil spitst zich daarbij toe op de vraag of voldaan is aan de voorwaarde dat appellante niet aaneengesloten kan werken gedurende ten minste een periode van een uur en niet ten minste vier uur per dag belastbaar is.

4.5.

De gronden die appellante in hoger beroep heeft aangevoerd zijn in essentie een herhaling van wat zij in beroep heeft aangevoerd. De rechtbank heeft deze gronden gemotiveerd besproken en heeft overtuigend gemotiveerd waarom deze niet slagen. Met de rechtbank wordt geoordeeld dat het onderzoek van het Uwv zorgvuldig is geweest. De rechtbank heeft terecht de conclusie van de verzekeringsartsen gevolgd dat appellante ten minste vier uur per dag belastbaar is en dat zij ten minste één uur aaneengesloten kan werken. De overwegingen die aan dit oordeel van de rechtbank ten grondslag liggen worden onderschreven. Hieraan wordt het volgende toegevoegd.

4.6.

Het standpunt van appellante over het door de verzekeringsartsen niet betrekken van de informatie van cardioloog Visser (Cardiozorg) en arts Pekelharing (CVS/ME Medisch Centrum) bij het vaststellen van de beperkingen en belastbaarheid, slaagt niet. Uit de rapporten van 30 september 2021, 1 april 2022 en 20 mei 2022 is gebleken dat de verzekeringsarts bezwaar en beroep deze informatie zorgvuldig in de oordeelsvorming heeft meegewogen. De verzekeringsarts bezwaar en beroep heeft daarbij afdoende gemotiveerd dat er, rekening houdend met de objectiveerbare klachten van appellante en de door de verzekeringsartsen aangenomen beperkingen, geen aanleiding is om de beoordeling van het arbeidsvermogen van appellante te herzien. De info van arts Pekelharing van 8 maart 2022 heeft voorts betrekking op de medische situatie op de datum van zijn onderzoek kort daarvoor, toen sprake was van een verslechterde gezondheidstoestand van appellante. De rechtbank heeft daarom terecht geoordeeld dat de uitslagen van het onderzoek door het CVS/ME Medisch Centrum daardoor niet één op één zijn over te zetten naar het eerdere beoordelingsmoment (december 2020) dat het uitgangspunt heeft gevormd voor de beoordeling door de verzekeringsartsen. De rechtbank wordt eveneens erin gevolgd dat het hanteren van dit beoordelingsmoment niet kan hebben geleid tot een onderschatting van de klachten en beperkingen van appellante. Anders dan door appellante is betoogd, kan de na het door de verzekeringsartsen gehanteerde beoordelingsmoment opgetreden verslechtering in haar gezondheidssituatie niet leiden tot een ander oordeel.

4.7.

Het enkele gegeven dat uit het rapport van de verzekeringsarts bezwaar en beroep niet blijkt dat deze bij de beoordeling gebruik heeft gemaakt van het verzekeringsgeneeskundig protocol CVS en de multidisciplinaire richtlijn CVS geeft onvoldoende reden om te twijfelen aan de juistheid van de vaststelling van de beperkingen en belastbaarheid van appellante. Uit vaste rechtspraak, bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad van 1 september 2022 (ECLI:NL:CRVB:2022:1919), volgt dat verzekeringsgeneeskundige protocollen– dus ook het protocol CVS– slechts bedoeld zijn als hulpmiddel bij de verzekeringsgeneeskundige beoordeling. Uit de rapporten van de artsen van het Uwv blijkt dat zij een op de persoon van appellante toegesneden onderzoek hebben verricht en aan de hand daarvan haar beperkingen en belastbaarheid hebben beoordeeld. Zoals hiervoor overwogen onderschrijft de Raad de daaruit voortvloeiende conclusies. Ook de verwijzing van appellante naar het advies van de Gezondheidsraad is onvoldoende voor het oordeel dat de beperkingen van appellante niet juist zijn vastgesteld, reeds omdat dit advies van algemene aard is en niet ingaat op de individuele situatie van appellante Verwezen wordt naar de uitspraken van de Raad van 13 juni 2018 (ECLI:NL:CRVB:2018:1734) en 13 januari 2021 (ECLI:NL:CRVB:2021:69).

4.8.

Uit 4.5 tot en met 4.7 volgt dat de rechtbank het Uwv terecht heeft gevolgd in zijn standpunt dat appellante beschikte over arbeidsvermogen en om die reden niet als jonggehandicapte is aan te merken. De vraag naar de duurzaamheid kan daarom onbeantwoord blijven.

Deze uitspraak is gedaan door C.F.E. van Olden-Smit, in tegenwoordigheid van

L.B. Vrugt als griffier. De beslissing is uitgesproken in het openbaar op 1 mei 2024.

Artikel 1a:1, eerste lid, van de Wajong

Jonggehandicapte is de ingezetene die:

Artikel 1a, eerste lid, van het Schattingsbesluit arbeidsongeschiktheidswetten

Betrokkene heeft geen mogelijkheden tot arbeidsparticipatie als bedoeld in de artikelen 1a:1, eerste lid, 2:4, eerste lid, en 3:8a, eerste lid, van de Wajong, indien hij: